این سؤال در نگاه اول شاید ساده به نظر برسد اما کلید فهم یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های علمی و مهندسی در قرون وسطی است. پیش از ساخت اولین ساعت مکانیکی توسط پیتر هنلین، مردم برای تعیین زمان از ابزارهایی ابتدایی استفاده می‌کردند؛ ابزارهایی مانند ساعت‌های آفتابی، شمعی یا آبی که بر اساس حرکت خورشید یا میزان سوختن مواد زمان را مشخص می‌کردند.

هنلین، توانست از منابع سنتی استفاده کند تا دقت ساعت مکانیکی خود را تنظیم کند. او با مقایسه زمان‌سنجی ساعت مکانیکی‌اش با زمان نشان داده‌شده توسط ساعت‌های خورشیدی یا زنگ کلیساها، موفق شد خطای عملکرد ساعت را کاهش دهد. در نورنبرگ، زنگ‌های کلیساها به‌طور منظم در ساعات خاصی به صدا درمی‌آمدند. این زنگ‌ها به‌عنوان مرجع عمومی برای تعیین زمان شناخته می‌شدند. هنلین، با بهره‌گیری از این زنگ‌ها و ساعت‌های آفتابی رایج در میدان‌های شهر، موفق شد زمان دقیق را در ساعت مکانیکی خود شبیه‌سازی و تنظیم کند.

بنابراین، زمانی‌که می‌پرسیم مخترع ساعت از کجا فهمید ساعت چنده؟، باید بدانیم که او از منابع زمانی موجود در جامعه خود مانند طبیعت و ساختارهای شهری استفاده کرده است. این تطابق دقیق، نتیجه‌ی دقت مهندسی و خلاقیت هنلین بود که راه را برای اختراع اولین ساعت قابل حمل هموار ساخت.